Een artistiek project dat zich richt op de heractivering van vrouwelijke keramiektradities in contexten waar deze erfgoedlijnen door koloniale processen werden onderbroken. In nauwe samenwerking met erfgoeddragers worden deze vrouwelijke praktijken opnieuw in beweging gebracht, en groeit een collectief visueel archief van herverbinding.

De getoonde beelden komen voort uit fasen van het project in Portugal en Kaapverdië. Op het eiland Boa Vista (2025) vond een residentie plaats met de laatste beoefenaars van de lokale traditie. Door intergenerationele uitwisseling en experimenten met voorouderlijke technieken werd de continuïteit van de praktijk versterkt. In Portugal (vanaf 2024) wordt een onderbroken lijn hersteld via workshops met Isabel Sanches, erfgename van de Trás de Monti-traditie (Santiago, Kaapverdië).

Elke fase ontvouwde zich op doek: het doek nam de lokale klei in zich op en ving de gebaren van overdracht. Opgehangen, gevouwen of gelaagd gaan deze doeken in dialoog met keramiekvormen, geboetseerd uit lokale aarde volgens de technieken van elke erfgoeddrager. Samen vormen zij een collectief lichaam waarin klei — symbool van gedeelde oorsprong — vervlochten raakt met lokale trajecten.

De installatie blijft zich ontwikkelen via nieuwe samenwerkingen en residenties, met een volgende fase in Nederland. Zo groeit een levend archief van de herverbinding met een vrouwelijke erfgoedlijn: ooit onderbroken, vandaag opnieuw in beweging.