In de serie “The coloniality of gender” onderzoekt Nunes de ongelijkheden in gender veroorzaakt door het Nederlandse-Portugees kolonialisme. Voor onderzoek verbleef Nunes in 2023 en 2024 in São Tôme.

Het kolonialisme heeft asymmetrie in sociale relaties gecreëerd en gender geconfigureerd als een uitdrukking van ongelijkheid en machtsconcentratie. Tot in het heden zijn de echo’s van kolonisatie terug te vinden in relaties en manifesteren ze zich in geweld en ongelijkheid, die in São Tomé tot uiting komen in de macht die mannen hebben. Nunes was vooral getroffen door de genderspecifieke aard van het kinderspel. Terwijl Santomese jongens samen spelen, wordt van meisjes verwacht dat ze hun moeders helpen met huishoudelijke taken. Om de koloniale erfenis in gender uit te dagen en Santomese kinderen te inspireren door middel van spel faciliteerde Nunes een artistiek project, O mundo imaginário, gericht op het bevorderen van ruimte voor gemengd spelen en leren. Voor het residentiële project werkte Nunes samen met SOMA, een organisatie die gendergelijkheid promoot in São Tomé en met kinderen uit het dorp Santana.

In talloze tekeningen verbeeldt Nunes de koloniale erfenis uit in de dagelijkse realiteit van meisjes en vrouwen. In film, brons en grootschalige olieverfschilderijen componeert Nunes een alternatieve (toekomst)visie. Nunes raakt de vroege vorming van waarden in de pre-formatieve fase van kinderen en toont een installatie van dromerige, fragiele visioenen van meisjes in typische jongensactiviteiten, als vanzelf in hun element. Ze toont minimalistische bronzen figuren en bijna schetsmatige, monochrome beelden die opduiken op grote formaten van natuurlijk linnen, alsof ze uit een mistige toekomst komen. De stille film fragmenten en de ingetogen, eenvoudige composities met de monochrome meisjes geven een esoterische dimensie aan haar visioenen.