Haar praktijk richt zich op culturele tradities en onderzoekt hoe gemeenschapskennis — overgedragen via ambacht, traditie en verhalen— opnieuw belichaamd kan worden als vorm van verbinding, verzet en herstel.
In nauwe samenwerking met gemeenschappen, met name vrouwen en kinderen, co-creëert ze artistieke processen die recht doen aan collectief geheugen én de geleefde realiteit van diasporische en postkoloniale identiteiten.
Haar participatieve projecten ontstaan uit contextueel onderzoek, gedeeld maakproces en de verkenning van materialen die beladen zijn met culturele en historische betekenis. Zo ontstaat een ruimte waarin herinnering tastbaar wordt en nieuwe vormen van gedeelde verbeelding kunnen groeien.