Sinds 2022 onderzoekt Nunes de ongelijkheden in gender veroorzaakt door kolonisatie processen. Voor onderzoek verbleef ze meerdere keren in Santana, São Tomé.

Het kolonialisme heeft asymmetrie in sociale relaties gecreëerd en gender geconfigureerd als een uitdrukking van ongelijkheid en machtsconcentratie. Tegenwoordig zijn de sporen van kolonisatie terug te vinden in relaties en manifesteren ze zich in geweld en ongelijkheid, die in São Tomé tot uiting komen in de macht die mannen hebben. Nunes was vooral getroffen door de genderspecifieke aard van het kinderspel. Terwijl Santomese jongens samen spelen, wordt van meisjes verwacht dat ze hun moeders helpen met huishoudelijke taken. Om de koloniale erfenis in gender uit te dagen en kinderen te inspireren door middel van spel faciliteerde ze een artistiek project, O mundo imaginário, gericht op het bevorderen van ruimte voor gemengd spelen en leren. Voor het residentiële project werkte Nunes samen met kinderen uit het dorp Santana. Dit project werd gesteund door SOMA, die gendergelijkheid stimuleert op het eiland.

In haar tekeningen verbeeldt Nunes de koloniale erfenis uit in de huidige realiteit van meisjes en vrouwen. In grootschalige olieverfschilderijen, film en in brons componeert ze een alternatieve (toekomst)visie. Ze toont dromerige visioenen van meisjes in typische jongensactiviteiten, als vanzelf in hun element. Minimalistische bronzen figuren en monochrome beelden die opduiken op natuurlijk linnen, alsof ze uit een mistige toekomst komen. De ingetogen filmfragmenten en de eenvoudige composities geven een esoterische dimensie aan haar visioenen.