© Anna Nunes 2025
Over
Tussen erfgoed en verbeelding
Anna Nunes (1993) is een Nederlands-Portugese beeldend kunstenaar met een achtergrond in ecologie, gevestigd in Den Haag. Haar praktijk beweegt zich op het snijvlak van erfgoed, collectieve creatie en poëtische verbeelding. Ze ontwikkelt werk dat geworteld is in collectief geheugen en materiële vertelvormen.
Met een sterke focus op culturele tradities onderzoekt ze hoe gemeenschapskennis — vaak doorgegeven via traditie, ambacht en mondelinge overdracht — opnieuw geactiveerd kan worden als bron voor verbinding, verzet en het verbeelden van meer rechtvaardige sociale narratieven. In samenwerking met erfgoeddragers en gemeenschappen ontstaan artistieke processen die zowel gedeelde herinnering als de geleefde realiteit van diasporische en postkoloniale identiteiten zichtbaar maken.
Samenwerking, materialiteit en culturele continuïteit
Haar werk groeit uit participatieve processen, dialogen en de verkenning van lokale materialen die dragers zijn van culturele en historische betekenis. Haar praktijk is verankerd in langdurige samenwerkingen met gemeenschappen in Guinee-Bissau, São Tomé, Kaapverdië en hun diaspora’s, waar zij samen met lokale betrokkenen onderzoekt hoe koloniale geschiedenissen de intergenerationele overdracht van kennis, genderrollen en culturele continuïteit hebben beïnvloed. Door artistiek onderzoek te verweven met gemeenschapsbetrokkenheid, opent haar werk ruimte voor nieuwe vormen van herinneren, verbinden en het gezamenlijk verbeelden van gedeelde toekomsten.
Klei, herinnering en herverbinding
Haar huidige focus ligt op À Volta do Barro, een internationaal project dat vrouwelijke keramiektradities, onderbroken door koloniale processen, opnieuw verbindt met de contexten waar ze verloren gingen. Via artistiek werk en samenwerking tussen verschillende gemeenschappen ontvouwt zich een transnationaal proces van collectieve herverbinding — waarin vrouwelijke narratieven, lokale materialen en gedeeld geheugen samenkomen in een gedeeld traject van verbeelding, erkenning en culturele continuïteit.
