In 2024 keerde ik terug naar São Tomé, waar ik eerder verbleef voor onderzoek in hoe koloniale processen hebben geleid tot het verlies van culturele expressies en identiteiten, en tot vormen van sociale ongelijkheid.

Met de kinderen van Santana, een vissersdorp aan de oostkust van het eiland, ontstond het project O Mundo Imaginário (The Imaginary Realm), gepresenteerd op de X Biënnale van Kunst en Cultuur van São Tomé en Príncipe, (Re)Discovering Ourselves.
Samen richtten we een ruimte in waarin de kinderen het Santomese kinderspel tabúa zichtbaar en gedeeld maakten. Dit spel, dat traditioneel door jongens aan de kust werd gespeeld, werd in dit proces ook door meisjes beoefend. Samen maakten de kinderen nieuwe planken en begeleidden zij de meisjes in het spel.
Op de Biënnale presenteerden we gezamenlijk een door de kinderen vervaardigde plank naast mijn schilderijen. De plank symboliseerde de Santomese identiteit en een beweging van herstel, terwijl de schilderijen mogelijke toekomsten verbeeldden.