O Mundo Imaginário ontstond uit de vraag: wat als meisjes werden uitgenodigd in speelruimtes die traditioneel voor jongens zijn gereserveerd?

De echo's van kolonisatie nog steeds zichtbaar in menselijke relaties, waar zij zich manifesteren in ongelijkheid, met name in de achtergestelde positie van vrouwen. Hoewel de situatie van vrouwen is verbeterd, blijven uitdagingen zoals veiligheid, gelijke kansen en maatschappelijke participatie een wereldwijde uitdaging.

Door middel van spel en verbeelding maken kinderen zich los van opgelegde verhalen en structuren, en creëren hun eigen verhaal. In São Tomé zie je jongens over het hele eiland spelen met hun tábua (zelfgemaakte bodyboard). Dit spel, niet alleen een uiting van de lokale cultuur, creëert ruimte voor nieuwe ideeën en interacties die bijdragen aan sociale transformatie. Om dit proces te bevorderen en bij te dragen aan de opkomst van nieuwe sociale opvattingen die gendergelijkheid ondersteunen, werd binnen het residentiele project een ruimte gecreëerd waarin jongens meisjes betrekken bij typisch jongens spel. Door gemengd spel en gedeelde interactie centraal te stellen, benadrukt het project de transformerende kracht van spelen – als middel voor reflectie, verbondenheid en maatschappelijke verandering.

Tijdens de Biënnale van São Tomé in 2024, À (Re)descoberta de NÓS ("Onszelf herontdekken"), werd het project gepresenteerd als een installatie met twee schilderijen in dialoog met een tábua, vervaardigd door kinderen uit Santana. Binnen het project namen meisjes voor het eerst actief deel aan het spel. De tábua staat symbool voor veranderende genderverhoudingen en het ontstaan van nieuwe ideeën over gelijkheid. De schilderijen verbeelden een mogelijke toekomst. Gezamenlijk reflecteert de installatie op de koloniale erfenis, de blijvende doorwerking op gender, en nodigt uit tot het verbeelden van andere toekomsten.